VERA DERGİSİ

GÜL NEBİ

Bedenen yanımızda olmayabilir ama bizlere bıraktığı imanla her zaman yanımızda… Ruhu yanımızda olsa bile çok erken veda etti bedeni, dünyanın bin bir türlü hali var ama kalbi ve içinde bitmek tükenmek bilmeyen Rabbimize aşkıyla her zaman yanımızda… 
Bu aşk uğruna katlandı her şeye… Ve dimdik durdu ayakta davası uğruna… Müşrikler her ne kadar tehdit etse de O’nu yılmadı ve ALLAH BİZE YETER dedi, devam etti yoluna… 
Düşmanlara karşı sımsıkı sarıldı davasına, yüreğinde taşıdığı aşkı uğruna… Her canı yandığında, kızdığında sığındı Rabbine… Sabrı öğrendi bu şekilde... Oysaki ilk vahyin geldiğinde ne de çok korkmuştu, duyduğu sesleri sebebini öğrenmek için ne de sabırsızlanmıştı… 
Bizlerin O’nu bildiğimiz kadar bilmediğimiz yönleri de var… Hissettiğimizden fazla hissetmediğimiz duyguları var… O hislerine daima güvendi çünkü. Bizlerin aksine… Bizler ne oluyor derken O çoktan sığınmıştı Rabbine… Ruhlar aleminde de öyle değil mi zaten? Biz sorgularken Rabbimizin dediğini O çoktan dememiş miydi SEN BİZİM RABBİMİZSİN diye… Bizlerin hayatta en büyük eksikliği değil mi zaten güvensizlik… Hislerimize, dünya ya, kendimize…
Yani diyeceğim o’dur ki; O bizleri Rabbimizin bir hediyesi gibi sevdi… Bizimde O’na layıkıyla ümmet olmamız gerekmez mi?
Rabbimizin SENDEN RAZIYIM KULUM dediklerinden olmak dileğiyle…

                                                           Alime EVRENGÜL