Biz Peygamber Efendimiz (s.a.v) kadar sıkıntı çekseydik, O'nun kadar işkencelere maruz kalsaydık, ya isyan ederdik ya intihar...
Gerçi şuanda bile yapmıyormuyuz bunu?
Neden bu kadar şükürsüzüz?
Neden elimizdekilerin kıymetini bilmeden yaşıyoruz?
Neden hiçbir şekilde anne ve babamıza haklarını ödeyemeyeceğimiz halde onlara hak ettikleri şekilde, olması gerektiği gibi davranmıyoruz?
Neden onların değerini bilmiyoruz?
Neden Allah'a şükretmek yerine isyan ediyoruz?
Bizi işkence altında bırakmadığı için mi?
Bizi annesiz, babasız, evsiz, yapayalnız bırakmadığı için mi?...
Belki de şuan o fotoğraf makinesini silah zannedip ellerini kaldıran çocuğun yerinde olabilirdik. O fotoğraf karesinde biz duruyor olabilirdik.. Veya da onun bunun malı da olabilirdik...
Neden bu kadar şükürsüzüz?
Neden?
Neden?
Neden namaz kılarak şükrümüzü eda etmiyoruz?...
Neden Ramazan Ayında 17 saatlik açlığa "ay yok ben bu sıcakta aç, susuz dayanamam" deyip bu sene de orucumuzu tutmadık? Oysaki günün sonunda yine yiyeceğimiz bir kap dan daha fazla yiyecek varken...
Neden bu şükürsüzlük kavramı içimize işlemiş durumda?
Neden hergün eve ekmek gelicek düşüncesiyle elimizdeki paranın hesabını yapmıyoruz?
Neden bu denli düşüncesiziz?...
Neden bu kadar fazla dünya kokuyoruz?
Neden Şeytan'a esir olmuş durumdayız?
Neden nefsimizi yenip onu ıslah edemiyoruz?
Nefs ve Şeytan bizi bu sonlu dünya da kölesi yapmış farketmiyoruz bile..! "Bunlar doğal şeyler. Hem herkes yapıyor." deyip sonunu düşünmeden hareket ediyoruz.
Ne kadar da çok "Neden" soruları varmış değil mi?...
Birde çok dertten yakınıyoruz. Karşımızdaki kişinin iç dünyasını bilmeden "onun yerinde olsam keşke baksana hiç derdi yok çok da mutlu" diyoruz. Ama;
Bir adam varmış. Bu adamın hiçbir sıkıntısı yokmuş. Para desen var, mutluluk desen var ve dinine de düşkünmüş baya... Fakat her namazdan sonra Allah'a "Rabbim beni unuttun mu? Bu kulunu unuttun mu? Neden bana da herkes gibi dert vermiyorsun? N'olur bana da dert ver" diye yalvarıyormuş. Evet bu adamın derdi yoktu değil mi? Adam dertsizliğini dert edinmiş be kardeşim...
Unutma herkesin bir derdi var Elhamdülillah...
Çünkü "Davası büyük olanın, derdi de büyük olurmuş..."
Selamun aleyküm fi emanillah
Ceylangül Kara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder